Waarom gooit mijn kat gele vloeistof op?

Read Time:6 Minute, 37 Second

Een kat kan om verschillende redenen gal braken

Een kat die geelgekleurde vloeistof overgeeft kan een indicatie zijn van verschillende ziektes, van indigestie tot nieraandoeningen, of kan gewoon betekenen dat je kat vaker kleinere maaltijden moet krijgen. Geelgekleurd, vloeibaar braaksel is meestal een combinatie van gal en maagzuur. Als een kat een lege maag heeft, hebben de spijsverteringszuren niets om ze te verdunnen en kunnen ze de maagwand irriteren, waardoor de kat gal gaat braken. Andere veel voorkomende onderliggende redenen waarom een kat gal braakt, zijn alvleesklierontsteking, gastritis, suikerziekte en het eten van iets giftigs of bedorven.

Het kan best eng zijn als je kat braakt, vooral als je niet weet waarom. Hoewel het bekend is dat katten af en toe braken, wordt het niet als normaal beschouwd als het regelmatig gebeurt. Kattenbraaksel ziet er vaak schuimend en wit, helder, bruin, roze of geel uit. Elk van deze kleuren kan wijzen op verschillende onderliggende oorzaken.

Waarom braken katten gele vloeistof uit?

Geel gekleurd braaksel bestaat meestal uit maagzuur en gal. Maagzuur wordt geproduceerd in het maagslijmvlies om de spijsvertering te bevorderen. Gal is een vloeistof die wordt geproduceerd in de lever en opgeslagen in de galblaas. Het komt in de twaalfvingerige darm (een deel van de dunne darm net voorbij de maag) om verder te helpen bij de spijsvertering.

Als katten gele vloeistof uitbraken, is dat vaak omdat de maag leeg is. De zuren irriteren het maagslijmvlies en zorgen ervoor dat de kat gaat braken. Dit verklaart waarom sommige katten overgeven als ze erg hongerig zijn. Er zijn echter veel ziektes waardoor katten gaan braken, dus wijs het gele braaksel van je kat niet af. Bovendien kan gele vloeistof niet alleen maagzuur en gal zijn; het kan ook zijn dat je kat iets heeft gegeten dat geel van kleur is en dat niet goed kan verteren.

Er zijn talloze ziektes die ervoor kunnen zorgen dat een kat gele vloeistof braakt. Hieronder volgen enkele van de meest voorkomende oorzaken van dit verontrustende symptoom.

Pancreatitis

Pancreatitis is een ontsteking van de alvleesklier, een orgaan dat helpt bij de spijsvertering door verschillende enzymen en hormonen te produceren die helpen bij het afbreken van vetten en koolhydraten in de voeding van de kat. Pancreatitis kan ervoor zorgen dat de kat gal braakt, lusteloos wordt, stopt met eten, diarree heeft en buikpijn heeft. Dit is een ernstige ziekte die onmiddellijke veterinaire aandacht nodig heeft.

Gastritis

Gastritis is de medische term voor “maagklachten” Er zijn veel redenen voor maagklachten, zoals een bacteriële of virale infectie, bedorven voedsel eten, iets giftigs eten, stress en chronische ziekten, waaronder diabetes. Afhankelijk van de oorzaak van de gastritis kan je kat alleen gal braken, of ook andere symptomen hebben, zoals diarree en verlies van eetlust. Gastritis die langer dan 24 uur duurt, vraagt om een bezoek aan de dierenarts.

Diabetes

Net als mensen kunnen katten suikerziekte krijgen. Deze endocriene ziekte treedt op wanneer het lichaam niet goed reageert op het hormoon insuline, dat helpt bij het reguleren van de glucosespiegels in het bloed. Wanneer de bloedsuikerspiegel chronisch hoog wordt, kunnen veel organen beschadigd raken, waaronder de nieren, het hart en de ogen. Diabetes komt het meest voor bij oudere katten, maar kan op elke leeftijd voorkomen. Katten met diabetes braken vaak gal, maar meer voorkomende symptomen zijn overmatige dorst en honger, abnormaal vaak plassen, vermoeidheid en gewichtsverlies. Diabetes bij katten wordt vaak behandeld met insuline-injecties.

Nierziekte

Een andere veel voorkomende chronische ziekte bij oudere katten, nierziekte kan leiden tot verhoogde maagzuren, wat leidt tot het braken van gal. Katten met nieraandoeningen plassen vaak meer dan normaal, verliezen interesse in voedsel en vallen daardoor af, ontwikkelen een rafelige vacht en hebben diarree. Een nierziekte is meestal progressief, maar je dierenarts kan je helpen om je kat zo lang mogelijk comfortabel en gelukkig te houden.

Bilious Vomiting Syndrome

Bij sommige katten veroorzaakt te lang niet eten een overmatige ophoping van maagzuur en gal, en de reactie is om de irriterende vloeistoffen uit te braken. Dit is vooral waarschijnlijk als je kat meestal ‘s ochtends voor het ontbijt gal braakt, maar na het eten in orde lijkt. Over het algemeen kun je dit frustrerende syndroom onder controle houden door je kat vaker kleine maaltijden te geven, zodat zijn maag niet lang leeg blijft.

Darmverstopping

Nieuwsgierige katten slikken vaak dingen in die ze niet zouden moeten inslikken, zoals touw, klatergoud, stof en papier. Deze vreemde voorwerpen kunnen vast komen te zitten in de darmen van de kat als ze te groot zijn om door het spijsverteringsstelsel te gaan. Afhankelijk van de omvang van de blokkade kan je kat verschillende symptomen ervaren, zoals gal braken, diarree, pijn, lusteloosheid, geen ontlasting kunnen geven, abnormaal gedrag en weigeren te eten. Een darmobstructie is een noodgeval en vereist vaak een operatie om het vreemde voorwerp te verwijderen.

Wat te doen als je kat gele vloeistof overgeeft

Als je kat een keer gele vloeistof braakt en er zijn geen andere tekenen van ziekte, dan is het misschien geen reden tot bezorgdheid. Houd je kat een dag of twee goed in de gaten om er zeker van te zijn dat hij eet, drinkt en zich normaal gedraagt. Als je kat stopt met eten, lusteloos wordt of blijft braken, neem dan contact op met je dierenarts voor advies. Je dierenarts kan aanraden om het voedingsschema te veranderen, een flauw dieet te geven of langs te komen voor een onderzoek. Als het braken steeds vaker voorkomt of als je kat in nood lijkt te zijn, breng hem dan zo snel mogelijk naar de dichtstbijzijnde open dierenarts.

Behandeling voor braken bij katten

Als je kat medische hulp nodig heeft voor braken, kan je dierenarts diagnostisch onderzoek aanbevelen om de oorzaak van het braken vast te stellen. Mogelijke onderzoeken zijn onder andere bloedchemie, compleet bloedbeeld, elektrolyten, schildklierwaarden, urineonderzoek, röntgenfoto’s en echografie. Er zijn een aantal basisbehandelingen die ondersteunende zorg bij braken bieden, maar afhankelijk van de testresultaten kunnen er aanvullende behandelingsaanbevelingen worden gedaan.

Ondersteunende diergeneeskundige zorg voor braken bij katten omvat medicijnen tegen misselijkheid, subcutane of intraveneuze vloeistoffen om de hydratatie te herstellen en op peil te houden, en een licht dieet om de spijsvertering te bevorderen. Sommige katten kunnen poliklinisch worden behandeld, wat betekent dat de dierenarts sommige behandelingen in de kliniek uitvoert en je daarna eventueel naar huis stuurt met medicijnen die je je kat kunt geven. Andere katten met een ernstigere ziekte moeten misschien in het ziekenhuis worden opgenomen voor 24-uurs zorg.

Sommige katten herstellen snel, terwijl andere meer tijd nodig hebben. Dit hangt meestal af van de onderliggende oorzaak van het braken en de algehele conditie van de kat. Je dierenarts is de beste bron voor advies als het gaat om jouw specifieke kat.

Hoe braken bij katten voorkomen

Je kunt braken bij je kat wel of niet voorkomen. Soms treden er ziekten op zonder bekende oorzaak. Er zijn echter een paar dingen die je kunt doen om de risico’s te minimaliseren.

Breng je kat minstens één keer per jaar (of vaker als je dierenarts dat aanbeveelt) naar de dierenarts voor een routine welzijnscontrole
Geef een hoogwaardige voeding die rijk is aan eiwitten op basis van vlees en een AAFCO-verklaring op het etiket heeft staan om aan te tonen dat het uitgebalanceerd en volledig is
Houd voorwerpen die lichaamsvreemd kunnen worden buiten het bereik van je kat. Hieronder vallen touwtjes, linten, haarbanden en alles wat klein en aantrekkelijk is voor katten en ingeslikt kan worden.
Houd planten, chemicaliën, menselijk voedsel en andere mogelijke giftige stoffen buiten bereik.

Vergeet niet om bij de eerste tekenen van ziekte contact op te nemen met je dierenarts; uitstellen maakt het alleen maar erger. Ga bij twijfel naar de dichtstbijzijnde open dierenarts.

Als je vermoedt dat je huisdier ziek is, bel dan onmiddellijk je dierenarts. Raadpleeg voor gezondheidsgerelateerde vragen altijd je dierenarts, want die heeft je huisdier onderzocht, kent de gezondheidsgeschiedenis van je huisdier en kan de beste aanbevelingen voor je huisdier doen.